जिन्दगीनै जब ..

जिन्दगीनै जब दिग्दार लाग्छ
अनि सबै कुरा बेकार लाग्छ

भारीको बोझ कहिलै कम नहुने
भरियाझै मलाई मेरो निधार लाग्छ

जिन्दगीले पनि किन

जिन्दगीले पनि किन येति सारो सताउछ    
भिजी रहे आँखाहरु, ओठ सधै मुस्कुराउँछ

 
जानि सक्यो यो  मनले तिमि मेरी हैनौ भन्ने    
तर पनि समझीदैमा किन होला रमाउछ    

खाली छ पेट...

खाली छ पेट, भोक बोल्छ 
दिवाना मन, प्रेम रोग बोल्छ  

मौन छन ओठ प्रियाका सधै     

नजर त्यो, सबथोक बोल्छ        

सुनिनु पर्छ...

सुनिनु पर्छ , हाम्रो आवाज सुनिनु पर्छ 

सुनाऊनलाई अलिक चर्को बोलिनु पर्छ  

यो संसार बदलछु भननेहरुले  बुझ 

पहिला तिमीहरुनै खुद फ़ेरिनु पर्छ

यी आवाज जब

यी आवाज जब बिलाएर जान्छ अनि के हुन्छ
दोबाटो सम्बन्ध मिलाएर जान्छ अनि के हुन्छ

उधृ रयो एक कुनाबाट फाटि रयो झन झन 

सम्झनाहरु मन सिलाएर जान्छ अनि के हुन्छ

लिलामीमा छ देश..

लिलामीमा छ देश ,कर्णाली  बेचिदैछ
कीत्ता- कित्तामा घर, आँगन,आली  बेचिदैछ।

आँखाबाट ...

आँखाबाट झरछन् आशु पानी  बनेर
यसरीनै सकिन्छ जिन्दगी,खरानी  बनेर

यो दिलबाट बर्षौ अगि हटि सक्यौ तिमी
तर यादहरु आउछन्  सधै हैरानी बनेर

कहिले आँशु कहिले हाँसो बनेर

कहिले आँशु कहिले हाँसो बनेर
जिन्दगी बिती रहेछ गुनासो बनेर

बेमतलब हामी हाम्रै संसारमा रमाउदा
दुनियाँ किन खोजी रहन्छ  चासो बनेर ?

नयाँ साल

बास्तबिक नयाँ  साल कहिले आउछ ?

आवाज लियर हाम्रो  मसाल कहिले आउछ ?

अनुतरित प्रश्नहरु धेरै छन यहाँ

उत्तर लियर सबाल कहिले आउछ ?

मान्छेहरु मरेर....

मान्छेहरु  मरेर, कहाँ  जानछन होला ?
ताराहरु झरेर , कहाँ  जानछन होला ?

उ सोची रहेछ बसेर किनारामा
यात्री  नदी तरेर, कहाँ  जानछन होला ?